مقدمه
تجارت بینالملل یکی از مباحث کلیدی و پیچیده در دنیای معاصر است. در ایران، به دلیل سابقه نفتی و عدم نیاز به درک عمیق در این حوزه، سطح دانش در زمینه تجارت بینالملل پایین است. دانشگاههای کشور نیز در پرورش منابع انسانی متخصص برای مدیریت تجارت بینالملل ناکام ماندهاند، و این موضوع باعث شده که منابع انسانی فعال در این بخش نتوانند استراتژیهای مؤثری برای ورود به بازارهای جهانی ارائه دهند.
در این مقاله، به بررسی سه سوال کلیدی مطرح شده توسط کارشناسان اقتصادی خواهیم پرداخت تا اطلاعات مفیدی برای نخبگان، مردم و کارشناسان اقتصادی فراهم گردد.
استراتژی مشارکت تجارت بینالملل کشورهای همسایه
برای تقویت مشارکت ایران در تجارت بینالملل، با توجه به محدودیتهای بینالمللی از جمله تحریمها، ضروری است که در زنجیره تأمین کشورهای همسایه مشارکت کنیم. کشورهایی مانند ارمنستان، قزاقستان، پاکستان، عمان، سوریه و عراق به دنبال رشد و توسعه هستند و منابع و فنآوریهای مورد نیازشان را از کشورهای دوردست با هزینههای بالا تأمین میکنند.
نمونههای استراتژی مشارکت تجاری
توسعه استراتژی های تجاری در تجارت بینالملل
استراتژی جذب سرمایهگذار خارجی
یکی از بزرگترین چالشها در جذب سرمایهگذاری خارجی، نبود استراتژی مناسب است. بدون یک استراتژی مؤثر، نمیتوان سرمایهگذاران خارجی را به سمت اهداف همسو با استراتژیهای توسعه کشور هدایت کرد و آنها نیز انگیزهای برای سرمایهگذاری نخواهند داشت.
چالش های جذب سرمایه خارجی
با کاهش ارزش پول ملی، سرمایهگذاران خارجی ممکن است نگران حفظ ارزش سرمایه خود باشند. پاسخ به این نگرانی این است که اگر سرمایهگذاران خارجی با ورود سرمایه، فنآوری و تجهیزات به تولید محصولات یا خدمات مشغول شوند که قابل صادرات باشند، درآمد ارزی به دست خواهند آورد و با کاهش ارزش سرمایهگذاری مواجه نخواهند شد. این سرمایهگذاران میتوانند از نقاط قوت ایران، مانند منابع انسانی و انرژی، بهرهبرداری کرده و محصولات خود را صادر کنند.
فرصت های سرمایه گذاری در ایران
مدل مشارکت مردم در اقتصاد نیازمند یک مدل کارآمد است. تنها تکرار شعار مشارکت مردم نمیتواند هدف مشارکت اقتصادی را محقق کند. مدل مشارکت عمومی و خصوصی (Public-Private Partnership) سالهاست در دنیا استفاده میشود، اما در ایران به دلیل عدم درک صحیح، بهطور گسترده مورد استفاده قرار نگرفته است.
اجرای مدل مشارکت عمومی و خصوصی
در این مدل، نقدینگی انبوه جامعه از طریق مشارکت راهبردی بین دولت و مردم جذب میشود و به کار گرفته میشود. این مدل به کاهش تورم، اجرای پروژههای بزرگ و رونق تولید کمک میکند. همچنین، سرعت اجرای پروژهها افزایش یافته و پروژههای بزرگ سریعتر به بهرهبرداری میرسند.
نکته پایانی:
همانطور که فناوری در تولید نقش مهمی دارد، دانش نیز در اقتصاد به اندازه فناوری اهمیت دارد. در کشورهای مانند ایران، توجه به دانش و مدیریت اقتصادی میتواند نقشی مشابه در رشد و پیشرفت اقتصادی ایفا کند.
