هرکدام از همسایگان ایران دارای ویژگی منحصر به خود هستند، اعمال سیاست های دیپلماسی اقتصادی عمومی برای همه این کشورها به صورت یکسان امکان پذیر نیست.
دستگاه دیپلماسی ایران باید بتواند برای هرکدام از این کشورها سیاست های منحصر بفردی را در مذاکرات تجاری با این کشورها به پیش ببرد.
برخی از این کشورها می توانند مسیر مناسبی برای جهش صادرات ایران به کشورهای ثالث باشند، به عنوان مثال روابط تجارت ترجیحی افغانستان با سایر کشورها، روابط تجارت ترجیحی پاکستان، تجارت آزاد ارمنستان و …
هرکدام از این توافق نامه های می توانند روابط دوسویه با این کشورها را تقویت نماید. امروز تمامی کشورها به دنبال توسعه اقتصادی در کشور خود هستند و مهمترین منبع برای رشد اقتصادی، همان موضوع تولید است.
بسیاری از محصولات ایران می تواند مسیر تکمیل فرآیند تولید را در این کشورها طی نماید و نهایتا با برند مشترک به کشورهای ثالث صادر شود.
موضوعی که در طول سالیان متمادی در کشوری مانند امارات متحده عربی و ایران شکل گرفته بود و باعث توسعه اقتصادی این کشور شد.
